Σαββάτο 14/12 Βlues Vaders + Bluss ft. Makis Simitis (Op.Act) - Rockwood

The Blues Vaders

Mία παρέα φίλων που γκρουβάρει, μπλουζάρει, ροκάρει, τζαμάρει στις πρόβες και στα Live, για να περνάει καλά στα παρασκήνια και αυτό να βγαίνει και στον κόσμο.

Evangelos Tsiggos: Voice, Guitar
Γιάννης Γιαννόπουλος: Keys
Παναγιωτης Θεοτικος : Bass
Mitsos Xi : Drums
Remali Frank: Guitar

Οpening Act:

BLUSS feat. Makis Simitis

Τρίο με επιρροες funk-rock-soul.

Σ. Παπαϊωαννου:ντραμς

Δ. Μπιλιας:μπασο

Μ. Παπαϊωαννου:κιθαρα-φωνη

Guest Κ. Παπαντωνιου:φωνη


Bασ. Ηρακλείου 2 & Πατησίων 46, Μουσείο, Αθήνα (5 λεπτά από ΗΣΑΠ Βικτώρια)
☎ 2155010941 - 6980762062 (τηλ. κρατήσεις καθημερινά από τις 19:00)
🖥 www.rockwood.gr (ηλεκτρονικές κρατήσεις)
+3€ στο πρώτο ποτό κατ' άτομο, αντί εισόδου

Κυριακή 3/11 The Blues Vaders - Live at Lazy Club

Κυριακή 3 Νοεμβρίου
The Blues Vaders
Μια απίστευτη μουσική παρέα
που γουστάρει να.. γκρουβάρει,
να μπλουζάρει,
να ροκάρει,
να τζαμάρει
και γενικά..
να περνάει καλά,
εντός κι εκτός σκηνής..

The Groove Side Of The Force,
The Dark Side of The Blues,
Funk Is your Father Luke,
May The Groove Be With You..!

couldn't agree more..

#TheBluesVaders
follow: http://bit.ly/2mWEwZV

Evangelos Tsiggos AKA Jefe: voc/gtr
Γιάννης Γιαννόπουλος: keys
Παναγιωτης Θεοτικος: bass
Mitsos Xi: drums
Remali Frank: gtr

doors: 21.00 | 8€ +beer

contact: 210/68.95.535
info@lazy.gr | www.lazy.gr

Lazy club
Λεωφ. Πεντέλης 1, Βριλήσσια 152 35
Αττική Οδός - Exit 12 | Προαστιακός "Πεντέλης"
έναντι Αθλητικού Κέντρου "Νίκος Πέρκιζας"
google map: http://bit.ly/2KN7oyt

[EUROLEAGUE]:Η πικρή αλήθεια για τον Παναθηναϊκό

Δεύτερη "κακή" ήττα για τον Παναθηναϊκό στην 3η αγωνιστική της Euroleague, και τα πράγματα δυστυχώς δείχνουν πολύ δυσοίωνα. Η πικρή αλήθεια είναι ότι σ'αυτή η ομάδα που παρουσιάζει ο Αργύρης Πεδουλάκης της λείπει η ψυχή πέρα όλων των άλλων. Σε τρεις αγώνες παρατηρούμε παίχτες που δεν έχουνε καμμιά μαχητική διάθεση, πέρα του Γουάϊλι  που ήταν καταπληκτικός, που δεν πιστεύουνε στην νίκη, που αδρανούν σε καθοριστικά χρονικά σημεία εκεί που θα έπρεπε να τα δίνουν όλα.
Επίσης βλέπουμε φοβερή έλλειψη συνεργασιών μεταξύ των 3 περιφερειακών παιχτών. Καλάθης, Φριντέτ και Ράις δεν μπόρεσαν χθες να βγάλουνε μια καλή φάση μαζί σε αντίθεση με τους Ιταλούς που παρότι και αυτή είναι νέα ομάδα με πολλές αλλαγές σε σχέση με πέρσι, το επίπεδο των συνεργασιών τους ήταν άψογο.
Και σ'όλα αυτά αν προσθέσεις ότι ο Πεδουλάκης είχε απεναντί του έναν από τους καλύτερους προπονητές όλων των εποχών στην Ευρώπη, τον Έτορε Μεσίνα, ο οποίος ήταν ένα βήμα συνέχεια μπροστά του, σαφώς πιο μελετημένος και πιο αποφασιστικός, καταλαβαίνεις γιατί έχασε χθες ο Παναθηναϊκός από μια Αρμάνι μέτρια και με πολλές ελλείψεις.
Δυστυχώς οι δύο αυτές ήττες του ΠΑΟ απέναντι στην πιο αδύναμη ομάδα, την Βιλερμπάν και σε μια αποδεκατισμένη από τραυματισμούς Αρμάνι δείχνει ότι αν δεν αλλάξει κάτι δραστικά θα βρεθούμε μπροστά σε ακόμα χειρότερες ήττες και σε δεινή βαθμολογική θέση πολύ σύντομα.

Δεν πήρε το μήνυμα ο ΠΑΟ, δεν πρόσεξε την αμυνά του και "αυτοκτόνησε"!

O Παναθηναϊκός χθες είχε πολλές ευκαιρίες. Πρώτα είχε όλον τον χρόνο το προπονητικό τιμ της ομάδας να μελετήσει την ήττα του Ολυμπιακού και να διαβάσει την αντίπαλη ομάδα ώστε να μην την πατήσει με τον ίδιο τρόπο.

Δεύτερον είχε την τύχη να αντιμετωπίσει την αντιπαλό του με δύο παίχτες μείον σε σχέση με τον αγώνα της με τον ΟΣΦΠ.

Και τρίτον ήταν μπροστά σε όλο το παιχνίδι και μάλιστα στη τρίτη περίοδο με 13 πόντους, και στην τέταρτη περίοδο με 8-6 πόντους συνέχεια εκτός από το τελευταίο λεπτό.

Τώρα, πως καταφέρανε αυτό το παιχνίδι που όλα πήγαιναν υπερ τους να το χάσουνε, προπονητής και παίχτες είναι πραγματικά απορίας άξιο! 

Ουσιαστικά ένα πράγμα έπρεπε να κάνουνε με αυτή τη μικρή αλλά ενωμένη και μαχητική ομάδα, να παίξουν άμυνα! Δυστυχώς δεν το κάνανε, χάσανε και τα συνολικά ρημπάουντ από μια κοντύτερη ομάδα, κάνανε και πάρα πολλά λάθη παρότι οι άλλοι είχανε το άγχος, και φυσικά ήταν και κάκιστοι στις βολές. 

Αργύρη δεν ξεκίνησες καλά!

Στα άλλα παιχνίδια η Ρεάλ γλίτωσε μια ήττα-σοκ στην έδρα της με σουτ του Κάρολ 2 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη. 

O Ερυθρός Αστέρας έκανε την έκπληξη και νίκησε σχετικά εύκολα την Φενερ του Ζέλικο 

Ενω η ΤΣΣΚΑ έστω και δύσκολα νίκησε με 79-68 την αξιόμαχη Μπάγερν.

Απίθανος Τσιτσιπάς νίκησε και απόκλεισε τον Νο.1 Τζόκοβιτς!

Ο Στέφανος παρότι άρχισε άσχημα και έχασε το πρώτο σετ με 3-6, άντεξε στο δεύτερο το οποίο και κατέκτησε στο τέλος με 7-5, ενώ στο τρίτο και αποφασιστικο σετ  έπαιξε το καλύτερο τένις της ζωής του και υπέταξε το καλύτερο τενίστα του κόσμου τον Νόλε Τζόκοβιτς με 6-3! Τώρα πέρασε στα ημιτελικά του Shangai Masters όπου θα αντιμετωπίσει τον Ρώσο Μεντβέντεφ.

Ο Μάικ, οι Ισπανοί,οι Ρώσοι,οι Γερμανοί,οι Γάλλοι κι ο Εξάστερος!

Πρώτα απ'όλα συγχαρητήρια σε ένα "δικό μας παιδί", τον Μάικ Τζέημς που βγήκε MVP στην 1η αγωνιστική οδηγόντας την ΤΣΣΚΑ σε μια εύκολη επικράτηση στην Ισπανία. Αλήθεια κε Μεσίνα είχες τέτοιον παίχτη και τον άφησες ελεύθερο να φύγει;;;

Η πρώτη αγωνιστική της Euroleague έκλεισε σήμερα και είχαμε μεγάλες νίκες για Μπασκονία, Άλμπα, Μπαρτσελόνα, Βιλερμπάν και ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Έχουμε λοιπόν με νίκες τον Παναθηναϊκό και 3 Ισπανικές ομάδες, 2 Γερμανικές, 2 Ρώσικες και μια Γαλλική! Είδαμε ωραίο θέαμα και σήμερα παρότι οι περισσότερες ομάδες είναι ανέτοιμες και κάποιες πληγωμένες από τραυματισμούς όπως οι Τούρκικες Φενερ και Εφές. 

Η πρώτη αγωνιστική πάντως μας έδειξε ότι Ζενίτ, Βαλένθια και Ολυμπιακός είναι από πλευράς έμψυχου δυναμικού πολύ πίσω σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες. Ειδικά για τον ΟΣΦΠ προβάλλει απειλητικά η αρχή του τέλους. Τώρα για ποιον είναι αυτό το τέλος...οι υποψήφιοι είναι αρκετοί...είναι για τον Μπλατ; είναι για τον Σπανούλη; είναι για τους Αγγελόπουλους; ή μήπως είναι το τέλος του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα; Γιατί η συνήθεια που αποκτήσανε να αποχωρούνε από διοργανώσεις δεν κόβεται και εύκολα....

Πρώτο παιχνίδι, πρώτη νίκη για τον ΠΑΟ στην Euroleague

Η πρώτη βραδιά στην φετινή Ευρωλίγκα του Παναθηναϊκού ήταν δύσκολη αλλά επιτυχημένη! Νίκησε με 87-82 στο ΟΑΚΑ τον Ερυθρό Αστέρα, και όλοι μας βγάλαμε τα πρώτα συμπεράσματα για το τι μπορούμε να δούμε φέτος από την ομάδα μας.

Ο Παναθηναϊκός βασίστηκε κυρίως στους δυο καλύτερους περσινούς του παίχτες, τον Καλάθη και τον Τόμας. Από κει και πέρα έδειξε ότι η περιφερειά του είναι πιο ποιοτική φέτος με τον Ράϊς να είναι ένα πολύ καλό μπακ-απ του Νικ και τον Φριντέτ παρότι θέλει χρόνο ακόμα να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, να δείχνει σε κάποιες φάσεις την κλάση του και σαν εκτελεστής και σαν δημιουργός. 

Η έλλειψη συνοχής είναι φανερή στην ομάδα ειδικά στην αμυντική της λειτουργία, παρ'όλα αυτά τα "πράσινα" παιδιά κατάφεραν να παίξουν κάποια διαστήματα καλής επιθετικής άμυνας και να γυρίσουν το παιχνίδι υπέρ τους. Οι περισσότεροι παίχτες πάντως φαίνονται ακόμα να ψάχνονται και είναι φυσικό αφού μια ομάδα με 7-8 νέα πρόσωπα είναι αδύνατο να λειτουργήσει ιδανικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.

Το καλό είναι ότι ο Άρτζι δείχνει ανήσυχος με την καλή έννοια στον πάγκο του ΠΑΟ. Χθες έκανε ένα παθιασμένο κοουτσάρισμα. Προσπάθησε με ένα σωρό τρόπους να κάνει την ομάδα του να βγάλει ενέργεια αλλά και μυαλό στο παρκέ. Άλλες φορές τα κατάφερε , άλλες φορές όχι. Όμως την νίκη την πήρε έστω και με έναν αδύναμο αντίπαλο. Έχει πολλά πράγματα στο μυαλό του για αυτή την ομάδα, και προσπαθεί να δώσει τους ρόλους που θέλει σε κάθε παίχτη για να φτιάξει ένα καλοκουρδισμένο σύνολο. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από τον πρώτο αγώνα. Είναι πιθανότατα η τελευταία του ευκαιρία σε αυτό το επίπεδο και δείχνει να θέλει να τα δώσει όλα. Μακάρι να τα καταφέρει.

Εν κατακλείδι ο Παναθηναϊκός δεν απογοήτευσε ούτε όμως  ενθουσίασε. Έδειξε σίγουρα οτι η φετινή ομάδα είναι πολύ διαφορετική από την περσινή. Απλώς επειδή η φανέλα του Παναθηναϊκού είναι μια από τις πιο βαριές φανέλες της μπασκετικής Ευρώπης, να έχουμε στην άκρη του μυαλού μας ότι κάποιοι παίχτες είναι πιθανόν να μην μπορέσουν να αντέξουν αυτή την πίεση. Κι ότι δεν αποκλείεται να έχουμε μια-δυο αλλαγές μέσα στη σαιζόν ώστε να διορθωθούν ατέλειες.

ΥΓ1. Είδα λίγο και από τα υπόλοιπα παιχνίδια, και απ'ότι φαίνεται καμμιά ομάδα δεν δείχνει έτοιμη ακόμα. Θα δούμε πολλά περίεργα αποτελέσματα τον πρώτο μήνα...

ΥΓ2. Η διαιτησία δείχνει να οδηγεί το ευρωπαϊκό μπάσκετ σε ακόμα πιο physical μονοπάτια. Στα 10 φάουλ που γινόντουσαν σφυρίζονταν ένα με δύο. Σε όλους τους αγώνες που είδα. Θα χυθεί αίμα φέτος....

Euroleague 2019-20 : Μια από τις δυσκολότερες όλων των εποχών

Αρχίζει σήμερα Πέμπτη η Euroleague, η διοργάνωση που περιμένουν κάθε χρόνο όλοι οι Ευρωπαίοι φίλοι του μπάσκετ, και αναμένεται να είναι η συναρπαστικότερη και πιο δύσκολη όλων των εποχών. Με μεγάλες, ιστορικές κατά κάποιο τροπο μετακινήσεις αθλητών, όπως του Ντε Κολό  στην Φενερ, του Μίροτιτς, του Ντέηβις, του Χίγγινς, του Ντηλέϊνι και του Αμπρίνες στην Μπαρτσελόνα , του Σέρτζι Ροντρίγκεζ και του Σκόλα στην Αρμάνι, του Κουφού και του Τζέημς στην ΤΣΣΚΑ, του Φριντέτ και του Ράις στον Παναθηναϊκό, του Γερέμπκο και του Μοζγκόφ στην Χίμκι, του Σίνγκλετον στην Εφές και την λίστα να συνεχίζεται με πολλούς ακόμα σπουδαίους παίχτες το θέαμα και η αγωνία φέτος προβλέπεται να κορυφωθεί!

Πιστεύω ότι φέτος η Ρεάλ θα είναι η πιο δυνατή και σταθερή ομάδα, κι ότι η Φενέρ θα την ακολουθήσει λόγω Ντε Κολο. Επίσης επειδή πιστεύω πολύ στον Μεσίνα βλέπω την Αρμάνι να μπαίνει στην 8άδα και να διεκδικεί και είσοδο στο φάιναλ-φορ. Νομίζω ότι η Εφες φέτος δεν θα μπορέσει να κάνει τα περσινά απίστευτα παιχνίδια, κι ότι ο Παναθηναϊκός με τους καλύτερους σουτερ φέτος θα μπει στην 8αδα πιο άνετα από πέρσι και ελπίζω να κάνει το θαύμα και να φτάσει ξανά σε ένα φάιναλ-φορ. Η Μπαρτσελόνα φυσικά είναι διεκδικητρια με τέτοιο ενίσχυση, και η Τσσκα θα περάσει μια δύσκολη μετά-ΝτεΚολό εποχή αλλά έχει την δική της δυναμική και ίσως τον καλύτερο κόουτς αυτήν την στιγμή. Η Μακαμπι νομιζω οτι δεν θα παει καλα, και οτι δεν θα μπει στην 8αδα. Η Χίμκι έκανε σπουδαίες μεταγραφές αλλά δεν την  εμπιστεύομαι, έχω την εντύπωση ότι θα είναι μια του ύψους και μια του βάθους. Ο Ολυμπιακός μπορεί να ξεκινήσει δυνατά αλλά δύσκολα θα αντέξει στο χρόνο λόγω της ηλικίας των ηγετών του και της ελλειψης ποιοτικων λυσεων. Η Ζαλγκιρις αναμένω να μας προσφέρει όμορφο μπασκετ και φέτος, αλλά η απουσία του Ντέιβις θα στοιχίσει. Η Μπασκονια είναι πάντα υπολογίσιμη δύναμη αλλά για μένα της λείπουν οι μεγάλες προσωπικότητες, μεγάλη απώλεια ο Γκρειντζερ. Από τις υπόλοιπες ομάδες ξεχωρίζω την Βαλένθια και την Μπάγερν που μπορούν να προκαλέσουν αρκετές ζημιές στα φαβορί.

Ιδού η προβλεψή μου για την τελική κατάταξη:

1. Real
2. Fener
3. Barcelona
4. Cska
5. Armani
6. Panathinaikos
7. Efes
8. Maccabi
9. Zalgiris
10. Baskonia
11. Khimki
12. Olibiakos
13. Bayern
14. Valencia
15. Alba
16. Zenit
17. Asvel
18. Red star

Καλή αρχή λοιπόν με ωραίο μπάσκετ και με όσο γινεται λιγότερους τραυματισμούς!

[MOVIES] Rocketman - Το μουσικό "ταξίδι" του Elton John

Άλλη μια μουσική βιογραφία (έχει γίνει της μόδας; μακάρι....), αυτή τη φορά του σπουδαίου Βρετανού συνθέτη και τραγουδιστή της Ποπ Elton John. Στην ταινία τον ρόλο του Elton αναλαμβάνει ο εξαιρετικός Taron Egerton, ο οποίος μάλιστα τραγουδάει και όλα τα τραγούδια  του φιλμ με επιτυχία.

Στο Rocketman έχουμε από την μια την ρεαλιστική βιογραφία του Elton από την παιδική του ηλικία μέχρι την καταξιωσή του και από την άλλη το φαντασιακό μουσικό "ταξίδι" σε στυλ μιούζικαλ που δίνει ενέργεια και σε συνδυασμό με την δυναμική της μουσικής του ξεσηκώνει. Ειδικά κάποιες σκηνές όπως αυτή με το μπαρ στο Saturday Night's alright και η σκηνή που συνθέτει ο Elton το Your Song είναι ξεχωριστές!

Το Rocketman σκηνοθέτησε ο Dexter Fletcher, ο ίδιος που συνέχισε το Bohemian Rapsody όταν απολύθηκε ο Brian Singer. Γι'αυτό και είναι πολλές οι ομοιότητες στα δραματικά μέρη της ταινίας με αυτή του Freddy Mercury. Και η αλήθεια είναι ότι μας παρουσιάζεται ένας Elton John μοναχικός, χωμένος ως τα μπούνια στους εθισμούς του. 

Η ταινία φυσικά πήρε την έγκριση του ίδιου του Elton John. Και παρότι δείχνει αρκετές στιγμές άβολες για τον ίδιο , στο τέλος τον αποθεώνει γιατί βρίσκει την δύναμη να ξεπεράσει όλες του τις αδυναμίες και να "εξαγνιστεί" από τις πολλές αμαρτίες του! Είναι το σημείο που η ταινία γίνεται ένα πολύ ωραίο παραμυθάκι με happy end. Αυθαίρετο όμως το τέλος αφού η ιστορία του γράφεται ακόμα, και αφού η ταινία παραβλέπει ακόμα πολλές ιστορίες του Ελτον μεταγενέστερες.

Ο Έλτον όμως την χάρηκε την ταινία με το παραπάνω και κάλεσε μάλιστα τον Taron Egerton σε ένα live του να τραγουδήσουνε μαζί το Your Song.

Το Rocketman, χωρίς να είναι κάποιο αριστούργημα, βλέπεται ευχάριστα. Είναι μια καλή αλλά ελλιπής μουσική βιογραφία. Λείπει η ένταση,  η εμβάθυνση στην προσωπικότητα του μουσικού και των ανθρώπων του γύρω του. Το φιλμ κινείται σε πολλά σημεία απλοϊκά και τελειώνει κάπως ξενέρωτα,  ευτυχώς όμως έχει αρκετές στιγμές με φαντασία και τόλμη που τουλάχιστον σε αποζημιώνουν. 

Σαββάτο 21/9 Driver's Hit στο Lazy Club

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου

#DriversHit
Από την θέση του οδηγού..
Με αγαπημένες "διαδρομές" σε rock βάσεις
κι ένα πρόγραμμα γεμάτο ενέργεια
και πλουραλισμό!
hard & classic rock, blues & funk, rock 'n' roll,
σ' ένα πλούσιο και εκρηκτικό μείγμα!

Εβελίνα Μιαούλη - vox
Περικλής Παπαπερικλέους - gtr/vox
Νέστορας Αποστολόπουλος - gtr
Βασίλης Φασούλης - bass
Γιώργος Γκαρτζόπουλος - drums

follow: Driver's Hit
contact: drivershitband@gmail.com

#earlybird 21.30 - 22.30
damage: 10€ (+beer)
contact: 210/68.95.535
info@lazy.gr | www.lazy.gr

Lazy club
Λεωφ. Πεντέλης 1, Βριλήσσια 152 35
Αττική Οδός - Exit 12 | Προαστιακός "Πεντέλης"
έναντι Αθλητικού Κέντρου "Νίκος Πέρκιζας"
google map: http://bit.ly/2KN7oyt

[TV SERIES] City on a Hill : Στα χνάρια του The Wire

Με τον Kevin Bacon "μπροστάρη" η νέα αυτή τηλεοπτική σειρά δείχνει πολλά υποσχόμενη. Διεφθαρμένοι ατυνομικοί, μια πόλη γεμάτη μικρούς και μεγάλους εγκληματίες, πολιτικοί λαμόγια κι ένας εισαγγελέας , εξαιρετικός στο ρόλο του ο Aldis Hodge, που προσπαθεί να "σπάσει" το κατεστημένο!

Ο Kevin Bacon παριστάνει τον κυνικό αλλά και ανορθόδοξο πράκτορα του FBI που άλλοτε θα βοηθήσει τον εισαγγελέα κι άλλοτε θα τον επαναφέρει στην "τάξη". Η σειρά στο υφάκι της θυμίζει πολύ The Wire, πιθανώς και να το επιδιώκει αυτό.

Το πρώτο επεισόδιο είναι πολύ δυνατό. Σε εντάσσει με την μία στο κλίμα της σειράς και σου δίνει πολλές υποσχέσεις για την συνέχεια. Ωραία σκηνοθεσία, δυνατό καστ, δράση από το πρώτο επεισόδιο και ένας βρώμικος κόσμος, πίσω στην δεκαετία του 90. Τι άλλο θέλεις από μια αστυνομική σειρά!

20 Σεπτέμβρη Blues Wire & Sixteen Strings Live στην 3η Μαρίνα Γλυφάδας

Τα Blues πάνε παραλία !
Καλεσμένοι οι Blues Wire & Sixteen Strings φεστιβάλ του Δήμου Γλυφάδας !
Σας περιμένουμε στην 3η μαρίνα Γλυφάδας για μια δυναμώσουμε την παρουσία της μουσικής της ψυχής μας ! Keep the Blues Alive !

Παύλο, εμείς δεν ξεχνάμε ...

Τη νύχτα της 17ης προς 18η Σεπτεμβρίου 2013, ένας νέος άνδρας, μουσικός και ακτιβιστής έπεφτε νεκρός από το μαχαίρι ενός χρυσαυγίτη. Το επόμενο πρωινό και μετά από μια γρήγορη και αποτυχημένη προσπάθεια των θιασωτών της μιας "πιο σοβαρής Χρυσής Αυγής", να αποδώσουν τη δολοφονία στις διαφορές για το... ποδόσφαιρο, ήταν ξεκάθαρο τι είχε συμβεί...Ο Παύλος Φύσσας, είχε δολοφονηθεί από τον συμμορίτη Ρουπακιά και η Χρυσή Αυγή είχε φτάσει στην κορυφή των εγκληματικών της ενεργειών, αφού είχαν προηγηθεί χρόνια επιθέσεων σε μετανάστες και μια δολοφονική επίθεση σε κομμουνιστές στο Πέραμα, που δεν συγκινούσαν την τιμημένη σιωπηρή πλειοψηφία...Θα περίμενε κανείς ότι το 2013, η στυγερή δολοφονία ενός παιδιού της διπλανής πόρτας, θα έβαζε τέλος στις εκλογικές επιτυχίες της εγκληματικής οργάνωσης...Όπως γνωρίζουμε αυτό δεν συνέβη... Χρειάστηκαν 6 χρόνια, μια δίκη που ακόμα δεν έχει ολοκληρωθεί και αλλαγή στις οικονομικές προσδοκίες των πολιτών για να εγκαταλειφθεί η Χρυσή Αυγή...Εγκαταλείφθηκε από όσους την έβλεπαν σαν μαξιλαράκι του συστήματος, από επιχειρηματίες που χρησιμοποιούσαν τα μαυροντυμένα παλικάρια για διάφορες "δουλίτσες", από πρωτοσέλιδα που παρουσίαζαν τους νεοναζί ως μέρος της κανονικότητας και τελικά από τους κάθε άλλο παρά παραπλανημένους ψηφοφόρους...Από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 και μετά η Χρυσή Αυγή ψηφίστηκε από 536.000 ψηφοφόρους στις ευρωεκλογές του 2014, από 388.000 τον Ιανουάριο του 2015 και από 379.00 τον Σεπτέμβριο του 2015 για να φτάσουμε στον περασμένο Ιούλιο και τους 165.000...Η Χρυσή Αυγή σε αυτή τη μορφή της τελείωσε. Έμεινε εκτός Βουλής, τα χρήματα εξανεμίστηκαν, τα αλληλοκαρφώματα -σύνηθες για τον συγκεκριμένο χώρο- δίνουν και παίρνουν και η δικαιοσύνη θα αποδοθεί, όταν οι ηγέτες της συμμορίας καταλήξουν εκεί που πρέπει...

Πού πήγαν όμως οι χρυσαυγίτες ψηφοφόροι; Έκρυψαν τα τατουάζ και άφησαν τα μαλλιά τους να μακρύνουν; Περνούν ακόμα γιαγιάδες στο απέναντι πεζοδρόμιο, γράφουν "δεν είμαι χρυσαυγίτης, αλλά...." κάτω από ρατσιστικά ανελλήνιστα παραληρήματα σε ιστοσελίδες και Social Media;...Η απορία αυτή υπήρχε και πριν. Ποιοι ήταν αυτοί οι χιλιάδες που γελούσαν με ανέκδοτα για φούρνους, που έβλεπαν αδύναμους μετανάστες να δέχονται επιθέσεις και το απολάμβαναν. Ποιοι ήταν αυτοί που εκλάμβαναν τους ναζιστικούς χαιρετισμούς ως αρχαιοελληνικούς, ποιοι άκουγαν τις παρανοϊκές ομιλίες των συμμοριτών και επικροτούσαν;..Ποιοι ήταν αυτοί οι άνθρωποι; Πού κινούνταν, πώς φέρονταν στη γυναίκα τους, στα παιδιά τους, πώς διασκέδαζαν (είχαν και εθνικό τραγουδιστή), πώς οδηγούσαν;

Οι ερωτήσεις αυτές έχουν όλες ένα κοινό λάθος. Διατυπώνονται σε αόριστο χρόνο..
Οι ψηφοφόροι αυτοί ως συνένοχοι των εγκλημάτων της ηγεσίας, μπορεί να διαχύθηκαν σε άλλα κόματα της δεξιάς ή της παλαβής δεξιάς, ωστόσο το μασκάρεμά τους δεν θα πρέπει να μας παραπλανήσει...
Ζουν ανάμεσά μας, όπως ζούσαν και ως υποστηρικτές της εγκληματικής οργάνωσης και σε περιόδους κρίσης θα αναζητήσουν ξανά λύσεις εδώ και τώρα και εκδίκηση από όποιον μπορούν να εκδικηθούν...
Δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα ένας μεγάλος αριθμός συμπατριωτών μας, που ήταν, είναι και θα είναι πάντα έτοιμοι να παραδοθούν στην μεγαλύτερη αθλιότητα, προκειμένου να προστατέψουν το υπέρτατο αγαθό. Τον εαυτούλη τους...
Οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, που αδιαφόρησαν για τον φόνο του Φύσσα, έχουν διαβόητους προγόνους σε όλη τη σύγχρονη ελληνική ιστορία...
Μπορεί λοιπόν η Χρυσή Αυγή με αυτή της τη μορφή να ολοκλήρωσε την άθλια διαδρομή της, ωστόσο όλοι όσοι τη στήριξαν ως ψευτοαντισυστημικοί και τώρα επέστρεψαν στο μικροαστικό μαντρί, παραμένουν έτοιμοι να χειροκροτήσουν ξανά τους επόμενους μικρούς φύρερ...

Το ζητούμενο είναι, να μη χρειαστεί τόσα χρόνια και τόσος πόνος για να διακρίνουμε ξανά το πότε όλοι αυτοί οι "παραπλανημένοι" θα βρουν ξανά κοινό καταφύγιο.

Να μη χρειαστεί ένας νέος να θυσιαστεί και να μη βρεθεί ποτέ ξανά κανείς μόνος απέναντι σε μια αγέλη δειλών μαχαιροβγαλτών, όπως έκανε εκείνη τη νύχτα ο Παύλος Φύσσας...

Του Γιάννη Παπαγρηγορίου

Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Ισπανία για 2η φορά!

Μια αποφασιστική και παντοδύναμη Εθνική Ισπανίας καθήλωσε στον Τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Μπάσκετ την φιναλίστ Αργεντινή  με 95-75 και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο για δεύτερη φορά στην ιστορία της. Η Ισπανία που ήταν ανώτερη από το πρώτο λεπτό είχε για άλλη μια φορά σε εκπληκτική μέρα τον Μαρκ Γκασόλ με 14 πτς 7 ρημπ., 7 ασιστ και 3 τάπες ενώ από την Αργεντινή ήταν αρνητικοί ο Καμπάτσο και ο Σκόλα. 

Στον μικρό τελικό η Γαλλία παρότι έχανε με 15 πόντους στην 3η περίοδο γύρισε το παιχνίδι και στο τέλος νίκησε καθαρά την Αυστραλία με 67-59 και κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο!

Έτσι τέλειωσε ένα συναρπαστικό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που είχε καλό θέαμα, αρκετές εκπλήξεις, ανατροπές και σίγουρα κάποιες διαιτητικές αδικίες που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Η Ελλάδα μας δυστυχώς παρότι ξεκίνησε με πολλές υποσχέσεις, απέτυχε στο στόχο της και γύρισε πίσω νωρίς από την Κίνα. Δεν ήταν όμως η μόνη που απογοήτευσε καθώς και ΗΠΑ, Σερβία μείνανε εκτός μεταλλίων αποδεικνύοντας ότι τα πράγματα αλλάζουν κι ότι καμιά ομάδα δεν θα έχει πια εύκολες αποστολές στο Παγκόσμιο στερέωμα.

Έφυγε κι ο "Ανδρέας" της Γλυκιάς Συμμορίας, Καλό Ταξίδι Τάκη!

Στα 61 του έφυγε ο Τάκης Σπυριδάκης πρωταγωνιστής στη Γλυκιά Συμμορία και στην Λούφα και Παραλλαγή, ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. R.I.P.

Μετά τη «Γλυκιά Συμμορία» –που ήταν μια ταινία με καινούρια ματιά και ηθική μέσα σε μια εποχή αφόρητης και στρεβλής πολιτικοποίησης και για να μιλάμε γι’ αυτή την ταινία σήμερα σημαίνει ότι τα ερωτήματα που έθεσε κάπου ακούμπησαν– μου ζήτησαν να παίξω δέκα φορές το ίδιο πράγμα και αρνήθηκα. Ήθελαν να παίζω τον ίδιο ρόλο, στο ξεφτιλέ του όμως. Έναν ήρωα με σημαία μια παραβατικότητα του λουκουμιού. Δεν τους έκανα τη χάρη να το ξευτιλίσω όλο αυτό που είχαμε κάνει. «Γενικά στη ζωή μου η έννοια “φράγκα” ποτέ δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο». Αφού είδα ότι δεν ερχόταν μία πρόταση της προκοπής, τους έγραψα όλους στα παλιά μου τα παπούτσια, έπαιξα λίγο στο θέατρο, ψαχνόμουν και επιβίωνα όπως όλος ο κόσμος στις δυσκολίες. Ώσπου ήρθε η «Λούφα». Που κανείς δεν περίμενε ότι θα κάνει τόσο μεγάλο μπαμ. Όποτε είχα πρόβλημα, όποτε κώλωνε η τσέπη μου, όποτε έπρεπε να διατηρήσω την αξιοπρέπειά μου ως άνθρωπος, έκανα διάφορες δουλειές. Από μπάρμαν μέχρι οικοδομή. Βέβαια και στα δύο με «λάσπη» καταπιάνεσαι, αργά ή γρήγορα. Έκανα και κάτι αποτυχημένες απόπειρες να ανοίξω ένα μπαράκι. Εν πάση περιπτώσει, είχα τον τρόπο να τη βγάζω με αξιοπρέπεια. Γιατί έχω δει και πολλούς συναδέλφους που τους πήρε περίεργα από κάτω. Εγώ δεν ήθελα να γυρίζω στον κόσμο και να λέω «είμαι κλαράκι, πιάστε με γιατί έσπασα». Άμα είχα λεφτά κυκλοφορούσα, άμα δεν είχα κλεινόμουν σπίτι μου. Πάντα φρόντιζα να έχω ένα σπίτι που να μπορεί να με κρατάει με τα πράγματά μου, τις σκέψεις μου, με ευχάριστη ατμόσφαιρα.

Έβγαλα κάτι λίγα με τη «Λούφα» και την «Πρωινή Περίπολο», είχα παίξει και στο θέατρο με τη Βαγενά, μεταξύ άλλων, τα χρήματα δεν έφταναν όμως. Γενικά όμως στη ζωή μου η έννοια «φράγκα» ποτέ δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο. Πάντα ήμουν σε μια κατάσταση που μόνο τα κλειδιά μου είχα στην τσέπη. Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη προσόν. Έτσι είμαι όμως, δεν γουστάρω να το παίζω Βασιλάκης Καΐλας. Ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες, κατάφερα να κάνω τη δική μου ταινία, τον «Κήπο του Θεού», όπως ακριβώς ήθελα. Μια ταινία με δύσκολη θεματολογία, που ασχολείται πραγματικά με τον ανθρώπινο πόνο και με το ανέφικτο της κάθε επανάστασης, γιατί εγώ πιστεύω ότι κάθε επανάσταση καταλήγει σε μία μεγάλη αντεπανάσταση. Μια ταινία που το Σύστημα την πολέμησε, τη βάφτισε «μαρξιστική» ή «αναρχοαυτόνομη» και οι αιθουσάρχες αρνούνταν να την προβάλλουν. Ψυχολογικά κόντεψε να με γονατίσει όλο αυτό. Γιατί δεν την έκανα εκ του κατοχυρωμένου. Δεν είχα κάποιον πλούσιο να με χρηματοδοτεί. Την πλήρωσα δουλεύοντας σαν σκύλος. Η Τέχνη είναι μια κραυγή που βγάζεις. Κάποιοι τυχαίνει να την ακούσουν και κάποιοι όχι. Πιστεύω απόλυτα όμως ότι αν ουρλιάξεις με όλη τη δύναμη της ψυχής σου και το κάνεις αυθεντικά, δεν θα αποτύχεις. Όχι εμπορικά, αλλά ουσιαστικά. Ό,τι κάνεις, έχει ένα κόστος. Εγώ αποφάσισα να μην παίζω σε πράγματα που δεν μου άρεσαν, κι ας ήξερα ότι το Σύστημα μπορεί να με «ξεβράσει». Από το να κάνω όμως μια έκπτωση σε ό,τι αφορά στη δουλειά μου καθαυτή, μου φαίνεται προτιμότερο να κάνω μια διαφήμιση για να ταΐσω τα παιδιά μου και να κρατήσω το όραμά μου αλώβητο. Όπως τώρα, που, χωρίς να βιάζομαι, ετοιμάζω το σενάριο της επόμενης ταινίας μου. Ο Ντίζι Γκιλέσπι έλεγε στον Τσάρλι Πάρκερ: «Φίλε μου, ξέρω ότι εγώ είμαι ένας μεγάλος μουσικός, αλλά δεν είμαι μάρτυρας. Εσύ είσαι. Εσύ θα πεθάνεις για τη μουσική σου. Εγώ μπορεί να μείνω στο χρόνο ως ακαδημαϊκός της τζαζ, εσύ όμως ως μάρτυρας». Υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι, ξέρεις. Αν ξανάρχιζα από την αρχή, μπορεί και να μην έκανα ακριβώς τα ίδια. Αλλά επειδή αυτό είναι θεωρητικό και δεν πρόκειται να συμβεί, ό,τι κάναμε κάναμε και αυτά μένουν γραμμένα. Αν μου απομένουν μερικά χρόνια για να δημιουργήσω, ίσως όλα αυτά που έχω περάσει να μου δώσουν μία συσσωρευμένη δύναμη, η οποία θα ξεσπάσει στην καινούρια ταινία που πάω να κάνω. Ο άνθρωπος οφείλει να επιμένει στις εξεγέρσεις του. Ακόμη και αν ξέρει ότι είναι ανέφικτες και ουτοπικές.

Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/zoi/takis-spiridakis-otan-imoun-afragkos/ ]