Το Jackie Brown θα προβληθεί το 1997 και θα είναι η τρίτη ολόκληρη ταινία του Ταραντίνο, με την διαφορά ότι το σενάριο εδώ δεν είναι δικό του όπως στις προηγούμενες δυο ταινίες, αλλά είναι μεταφορά της νουβέλας Rum Punch του Elmore Leonard του 1992.
Η ταινία ουσιαστικά είναι μια αναφορά στις blaxploitation ταινίες, δηλαδή στις ταινίες της δεκαετίας του 1970 όπου οι ηρωές της ήταν όλοι Αφρικανοαμερικάνοι και οι ταινίες αυτές είχανε μπόλικη δράση, ωμή βία και αρκετό γυμνό. Μια από τις μεγάλες πρωταγωνίστριες αυτών των ταινιών ήταν και το "κακό κορίτσι" η Pam Grier , της οποίας την καριέρα ο Ταραντίνο την αναβίωσε δίνοντας της τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Jackie Brown.
Στο Jackie Brown , η Παμ, χωρίς αυτή τη φορά να κάνει καθόλου γυμνό και παρά την πιο ώριμη της ηλικία, είναι όλα τα λεφτά. Κάνει μια πραγματική απολαυστική ερμηνεία και κρατάει την ταινία ζωντανή με το καταπληκτικό μάγκικο στυλάκι της ακόμα και στις μεγαλύτερες κοιλιές που πάει να κάνει. Γιατί η ταινία δεν έχει την συνήθη δράση των ταινιών του Ταραντίνο, και ο ρυθμός της είναι σαφώς πιο πεσμένος.
Όμως η Γκριρ έχει και την τιμή να βρίσκεται στο πλατό με δυο πολύ μεγάλους ηθοποιούς, τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Σάμουελ Τζάκσον. Και πραγματικά είναι και οι δυο καταπληκτικοί, αφού παίρνουν δυο χαρακτήρες συνηθισμένων εγκληματιών και τους απογειώνουν όπως μόνο αυτοί μπορόυνε! Δίπλα τους αρκετά καλοί και οι Ρόμπερτ Φόρστερ, Μπρίτζετ Φόντα, Μάικλ Κήτον και Κρις Τάκερ.
Η ταινία ξαναγράφω δεν είναι η τυπική ταινία Ταραντίνο. Της λείπει η δράση και το νεύρο των ταινιών του, δεν φέρνει την ποπ κουλτούρα τους, αλλά έχει την δικιά της ψυχή (soul), εξαιρετική μουσική για άλλη μια φορά, πολύ δυνατό καστ και στο τέλος σε κερδίζει γιατί είναι ειλικρινής σε αυτό που σου δίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου